عید سعید غدیر خم ( مدح علی علیه السلام )
پیام نوربه لب های پیک وحی خـداست بخوان سرود ولایت که عیداهل ولاست بیـا شــراب طـهـور از خم غدیر بـزن خداگواه ست که ساقی این شراب خداست خم ازغدیرخم ومی می ولای عـلیست وگرنه صحبت ساقی وجام و باده خطاست غـدیر، عــید خدا، عید احمد، عـید علی غدیر عـید نــیایش غـدیر عیـد دعـاست غدیر صــبح سپــید هــمـه سـپـیـدی ها غـدیر، نـور خدا دشمن سیاهی هاسـت غــدیـر ســید اعـــیــاد و اشــرف ایـام غدیرخوبترازعید روزه واضحی اسـت غدیر ســلسلــه دار کـمال دین تا حشـر غـدیـر آیــنــه دار عــلی ولی الله اسـت غدیــر عیــد همه عمر با عــلی بــودن غدیرجشن نجات ازعذاب روزجزاسـت غدیر بر همه حـق بـاوران تجلّی حــق غدیر برهمه گم گشتگان چراغ هُداست غــدیر کـعـبه مقصود شیـعـــه درعـالم غدیـر جنت موعود خـلق در دنـیاسـت غدیــر حــاصل تبلیغ انــبیا همه عــمر غدیر میوه توحید اولیا هـمه جـا اسـت غــــدیــر آیــیـــنــه لــا الــه الـــا هـــو غدیر آیــت سبحـان ربی الاعلـی است غــدیــر هـــدیه نـور از خدا بـه پیغمبر غدیرنقش ولای عـلـی به سینه مـاست غدیربر کعبه اهــل سـما و اهل زمـیـن غدیرقبلۀ خلق زمـین و خـلق سماسـت غدیر یک سند زنده یک حقیقت محض غدیر خــاطره ای جــاودانه و زیباست غــدیــر روشــنـی چشــم پیروان علی غدیر از دل تنگ رسول عقده گشاست غدیرباهمگان هـم سخن ولی خامـوش غدیر با همه کـس آشــنا ولی تـنهاست غدیر صفحه تـــاریــخ وال مــن والاه غدیر آیـۀ توبــیــخ عـــاد من عـاداست هنـــوز از دل تــفــتــیـده غــدیـر بــلند صدای مدح علی بـانوای روح فزاست هنوز گوهر وصف علی بود در گوش هنوز لعل لب مصطفی مدیحه سراست هــنـوز لالــه اکــمــلت دیــنـکـم رویـد هنوز طوطی اتممت نعمـتی گـویـاست هنـوز خــواجه لولاک را نـداست بــلند که هرکه را پیمبر مـنم علی مــولاست چـــنانکه من همگـان را به نفس اولایم علی وصی من از نفس اوبه او اولاست عــلی عـــلیـم و علی عالم و علی اعلم علی ولی وعلــی والی وعـلی اولاست علــی حقـیقت روح و تــمام عالم جسم علی سفـینه نوح وهمه جـهان دریاست عــلی مـدرس جبـریل در شـناخت حق علی معــلــم آدم بـه عـــلم الا سـماست عـلی تـمامی دین، بغض او تمامی کـفر علی ولی خدا خصم او عدوی خداسـت عــلی بــود پــدر امــت و بـــردار مـن عــلی سـفیر خدا و علی امـیر خداست علیست حــج وعلی کعبه وعـلی زمزم علی صفا وعلی مروه وعلی مـسعاست علی صراط وعلی محشروعلی میزان علی بهشت وعلی کوثروعلی طوباست علی چو شخص پیمـبرهـماره بی مانند علی چو ذات اللهی همیشه بی همتاست علی شهــید وعلی شاهد و علی مشهود علی پناه و عـلـی ملـجا وعلی منجاست علی اذان و اقامه علی رکـوع و سجود عـلی قـیام و قعود،علی سلام و دعاست علــی حــقـــیـقت تـوحید بـر زبان کلیم علــی تـجلی طـور وعلی ید بیـضاست علی وصــیّ و دم و لـحم و نفس پیمبر علی ابوالحسنین است وشوهرزهراست علی است حق و حقیقت به دور او گردد علی است عدل وعدالت به خط او پویاست علی محمد و فرقان و نور و کوثر و قدر علی مزمّل و یاسین و یوسف و طاهاست علی بــه قــــول محــمـد درمـدینه علم ز در درآی که راه خطاهمیشه خطاست حدیث منزله را از نبی بگیر و به خلق بگو مخالف هارون مخالف موسی است بود وصی نبی آنکسی که نفس نبی است گرفتم (اینکه حدیث)غدیر یک رویاست کننـده در خبـــیر بــود وصـی رســول نه آنکه کرد فرارازجهاد،عقل کجاست کسی که گفت سلونــی سزد امـامت را نه آن کسی که به لولابه جهل خودگویاست کسی که جای نبی خفت جانشین نبی است نه آنکه راحتی جان خویش رامی ساخت چگــونــه قــاتــل زهـرا امام خلق شود مدینه مرد شرف نیست یاعلی تنهاست چگونه مهر بورزند به آن ستـم گســتر که دود آتـش او دور خانـه زهــراست چگونه غیـــر عـلی را امــام خـود داند به جز علی چه کسی ثانی رسول خداست حدیثی از دو لب مصطفی به یـاد آرم به آب زر بنویسم اگر رواست رواسـت خــدا گـواه است پی دشمن علی نـروم حلال زاده رهش از حرام زاده جداست کسی که بت شکند بر فـراز دوش نبی برای حفظ خلافت ز هرکسی اولاست گواه من به خلافت همان وجودعـلی است که آفــتـاب به تأیــید آفـتـاب گـواه ست بــود امــامت او در کـتاب حـق معلوم چنان که صورت خورشیددرفضا پیداست به دیدگان خدا بین مــرتضــی ســوگند کسی که غیرعلی دید دیده اش اعماست عــبادت ثــقلــیــنـت اگــر بــود فـــردا تو را بدون ولایت به ویل و اویلاست به آن نبی که عـلی را وصی خود فرمود به آن نبی که تمامش ثنای آن مولاست صواب نیست صوابی که بی ولای علی است نماز نیست نمازی که بـی علی برپاست شکسته باد دهانی که بی علی بازاست بریده باد زبانی که بی علی گویاســت تـمرد اســت بــدون عـلی، ولو طاعت تأسّف است سوای علی، اگـر تقواست به آیــۀ آیــۀ قــرآن بــه حــق پــیـغمبر که راه غیرعلی مرگ ونیستی وفناست خدا گواست که هر کس رهش جدا زعلی است بسان لشکر فرعون راهــی دریــاست اگر تمــام خــلایــق جدا شــونـد از او خدا گواست که راه تمام خلق خطاست به جای حور به بوزینه دست داده وبس کسی که غیرعلی را امام ورهبرخواست به صد هزار زبان روح مصطفی گوید که ای تمامی امــت علی امـام شماست من و جدا شدن از مرتضی خــدا نکند که هر که گشت جدا ازعلی جدا ز خداست کسیکه فاطمه از ظلم او غـضبناک است امامتش غــم و انـدوه و رنج و بلاست مگر نگفــت نبی خــشم دخــترم زهرا شرار خـــشم خــداوندگار بی همتاست مگر نگـفت نبی با هم اند، حق و علی اگر علی نبود در میـانه حــق تنهاست خدا گواست که امروز هرکه پیرو اوست مصون زنار جحیم وعذاب حق فرداست علی کسی است که یک ذره از ولایت او نجات بخش تمامی خلق روز جزاست علی کسی است که یک خردل ازمحبت او نکوتر است ز دنیا و آنچه در دنیاست اگــر ز خـاک درش کســب آبرو نکند یقین کنید کـه در حشر آبرو رسواست چنانکه غیر خـدا را خدای نتوان گفت اگربه غیرعلی کس خلیفه گفت خطاست بــگو کــه بـند ز بندم جـدا کنند با تیغ ز بند بندم آیــد نـــدا عـــلی مــولاست ا گر به تیغ کشندم و یـا بـه دار کــشند زبان نه بلکه وجودم به حـمد اوگویاست به حق کسی نبرد راه جـز ز راه علی به هوش باش که راه علی بـود ره راست لــوا ی حمــد بــدست علــی بـود فردا تمــام مــحشر در ظل این بلند لواست پیمبران همه در تحــت دیــن لــوا آیند که این لوای مقدس همان لوای خداست الا کسی که تو را از عـلی جدا کردند پناگاه تو در آفــتاب حــشر کـجاســت مرا به روز قیامت به خُلد کاری نیست بهشت من همه درصورت علی پیداست جهنم است بــهشتی کــه بی علی باشد جحیم با رخ نـورانی علـی، زیــباست کجا امام تـوان یافتن چو شخـص علی که هم کلام خـداوند وهم نشین گداست اگر بــه چشــم شمــا آفــتـاب نور دهد وگر که سایه این نه سپهر بر سرماست اگر نسیم سحر می ورزد به لاله و گل اگربه ظلمت شب ماه را فروغ وضیاست اگر تمــام سمــاوات از سـتـــاره پُـرند و گر چو مائده لبریز دامن صحراست اگر فرشته و حور است وآدمی و پری اگرزمین و سما و بهشت وعرش علاست اگر سیاه و سفید است و اصغر واحمد اگرکه روز وشبی یاکه صبح و مساست خداگواست که از یمن دولت علی است علیست باعث خلقت علی؛ خـدای گواست علی ولی خدا بود پیش از انـکه خدای به حرف کُـن، همۀ کائنات را آرسـت خـدا بــرای علی خــلق کـرد عالـم را چنانکه خلقت او را برای خودمی خواسـت تمــام عـــالم ایـــجاد بـــی وجود علـی بسان کشتی بی ناخــدای در، دریاسـت مرا بس است تولای چهارده معصـوم که این ولایـــت فـوق تمام نعمتهاسـت مگر نکفت پیمبر کـتاب و عترت مـن امانتی است که پیـوسته درمیان شماسـت مگرنگفت که ایـن دو زهم جدا نشـوند اگر جدا زیکی هر که شد زهر دو جداست مگرنگفت که این دو چو این دوانگشت اند کز اتحاد یکی گرچه درشماره دوتاست عبادت ثقلین اســت بـســته بـــر ثـقلین که مهر طاعت هربنده مهر آل عباست درود بــاد بــه ارواح چهارده معصوم که درطریقت آنان نجات هردوسراست بتول و چار محمد حسین و چـارعلی دو نام حسن و آن دو جعفر و موساست بجز محبت آنان نجات نیست که نیست زنید چنگ به دامانشان نجات اینجاست هنوز محفل ذکر علی است خاک غدیر ولی چه سود به گوش کسی است که ناشنواست بگوکه خصم شود منکـرعلی چه باک که آفتاب به هر سو نظر کنی پیداست گرفتم آنکه حدیث غدیر و قول رسول مراد دوستی آن امــام ارض وسماست چـرا به گردنـش افــکـند ریسمان امت چه شد که دود ز کاشانۀ علی برخواست سـوال مــن ز تمامی مسلمین این است بدوست اینهمه آزار نه، به خصم رواست چو عمر صــاعقــه کـوتاه باد دورانش خلافتی که دوامش به کشتن زهراست برای غضب خلافـت زدنــد فاطمه را شرف کجاست مروت کجاست رحم کجاست شکستن در و بی حرمتی به خانه وحی مودتی است که دربارۀ ذوالـقربی است؟ اگر قصیده "مـیثم " بود صــدوده بیت که درعدد صدوده نام آن ولی خداست فضائلی است علی را که گفتن هر یک نیـــازمنـــد هــزاران قـصیده غـرّاست |